Sevgi Sözleri

Ben seni bu yaşımda yaşamın tam ortasında öylesine değil ölesiye seviyorum.

Ey sevgili. Biz seninle bir salkımın iki aşık üzümüyken, başka şişelerde şarap olmuşuz, başka hayallerde harap olmuşuz.

Sen benim hiç bıkmadan saatlerce seyre daldığım, tövbe tutmayan en tutkulu sevdamsın.

Özledim diyorsun mektubunda. Sadece kuru bir özledim mi yazdı yanık yüreğin. Şems Tebrizi

Seni sen olduğun için değil, seni bende bulduğum için seviyorum.

Seviyorsan, bugün sor, bugün ara, Yarına kim öle, kim kala.

Aşk ehli isen sitemin cahili olma. Şems

Aşk ateşten bir parçadır; önce ruhunu aydınlatır, sonra bedenini ısıtır. Ama illaki yakar benliğini kavurur.

Bir kadın aşka inanmıyorum derken, aslında tek bir şey söylemek istiyordur: Hadi beni aşka inandır.

Ne iş yaparsın sen dedi. Hamalım dedim. Nasıl yani dedi. Elimden tutmasını bilenin, yüreğini taşırım dedim.

Sen benim ilk şiirim, ilk kavgam, sen benim 17 yaşımsın.

Besmelesiz başladım diye mi, doyamıyorum seni sevmeye?

Sevmek zor iş ne maaşı var ne sigortası, bir ayrılığı var bir de gözyaşı.

Aşk bittikten sonra arkadaş kalalım diyenler. Güle başka isim versen değişik kokacak mı?

Belki hiçbir evrakta isimlerimiz yan yana gelmedi. Ama gayri resmi birçok hayalde ben seninle aynı yastıkta yaşlandım.

Gözlerime bakarken gözlerinin içi gülüyordu, nasıl sevmezdim?

Ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. Huzur bulacağın kıyılarım senindir. Umutların solar kurur da su bulamazsan beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. Kanadın kırılır da maviye uçamazsan, ne güne duruyor al, kanatlarım senindir. Çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, kendime ettiğim dualarım senindir. Mevlâna

Ey gece git o yâre söyle. Kokusuna sarılıp uyumak isteyen biri var.

Ölürsem beni yârimin kalbine gömün. Mekânım cennet olsun…

Aşkın hikâyesini, durmaksızın feryat eden bülbüle değil. Sessiz sedasız can veren pervanelere sor.

Kendime gelemiyorum, sana gelsem olur mu?

Çünkü her bir zerrem aşık her bir zerrene.

Aşk’a sınır koyamazsın ve âşık oldun mu kalbinin esirisin onun sürüklediği yerdesin; sana acı çektirse bile.

Sen aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin.

Allah yüreğimize yüreği ile gelenleri nasip etsin.

Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim.

Sen benim en doğru yanlışım. Tövbesi olmayan günahımsın. Uzak duramadığım yasaklım, en açık ettiğim saklımsın. Sen başımdan giden aklım, severek çektiğim ahımsın.

Kızdığında, küstüğünde bile seni düşünen bir sevenin olması ne güzeldir.

O senin neyin olur dediler. Uzaktan dedim uzaktan yandığım olur kendisi.

Öğrendik ki: Her yarayı saran zaman değil, sevgidir.

Belki de aşk asla kullanılmamalıydı cümle içinde, zaten bir daha gönül koymak mı ortaya, tövbe.

İyi geceler canım derdin. Gecenin iyiliğinden çok, canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde.

Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen? Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?

Sevmek ve sevilmek güneşi iki taraftan hissetmeye benzer.

Bir şehir ol. Mesela İstanbul gibi. De ki; boğazım kuruyuncaya kadar seveceğim seni.

Eğer aşk karşılıklı olsaydı, tek taraflı aşkın en güzel aşk olduğunu inkâr ederdi.

Sevebilir misiniz? Karşılıksız, beklentisiz hesapsız çıkarız, özgür bırakarak. Sırf bir başkasının iyiliğini, mutluluğunu isteyerek…

Kaderde sevmek var ama kavuşmak yok ise şayet, olsun! Vuslata aşık gönül susmaya da razı.

Öyle bir ‘yâr’ sev ki evladım; elinde su tasıyla, iftarı bekleyen oruçlu gibi beklesin seni.

Sen benim gökyüzüne gönderdiğim duamın yeryüzündeki cevabısın.

Belki de sonu nasıl bitecek diye korkmaktan sevmeyi unuttuk.

Bütün şairler sana mı aşıktı ki her okuduğum şiirde, dinlediğim ezgide sen vardın.

Aşk Hz. Zeyd’in gözlerindeydi, Hz. Bilal’in sesinde! Sümeyyenin parçalanan bedeninde, Ammar’ın yetim kalışındaydı! AŞK onun (s.a.v.) yolunu takip etmekti. Şimdi söyle `Aşık` mısın?

Dilek tutman için yıldızların kayması mı gerekiyor illa ki? Gönlüm gönlüne kaydı yetmez mi?

Kalbin bir gün seni sevgiliye götürecek. Ruhun bir gün seni sevgiliye taşıyacak. Sakın acında kaybolma. Bil ki çektiğin acı bir gün dermanın olacak.

Eskiden karanlıktan korkar yağmurdan ürperirdim şimdi karanlıklar sırdaşım yağmurlar gözyaşım oldu.

Ne sıradan bir sevgiyi yaşayacak kadar basit biriyim. Ne de seni sıradan bir sevgiye malzeme yapacak kadar herhangi biri.

Gerçek sevgi sabırdır, her şeye dayanır. Affeder, çabalar, gerektiğinde susar, kabullenir ama asla bitmez.

Bunca yalanın, bunca talanın, bunca riyanın arasında sen. Ne güzel duruyorsun ömrümün ortasında.

Sen bana Allah’ın emanetisin. Seni sevmek aşktır bana.

Sarılmayı bilir misin? Sahiplenmeyi, sahiplendiğinde sadık kalmayı? Sen bilir misin aşık olmayı? Bölünebilir misin ikilere, üçlere, gerekirse binlere? Yapabilir misin? Gerçekten sevebilir misin? Sevmenin demesi olmaz. Unutma ya çok seversin bir kere ya da hiç sevmezsin.

Eğer gökyüzü bir parça kâğıt, deniz bir şişe mürekkep olsaydı yine de sana olan duygularımı yazmaya yetmezdi.

Yerden yere vurmak yardan yâre tutulmak değildi aşk. Yer yerinden oynasa da Yâr’i yürekten oynatmamaktı aşk.

Ben hiç dilek tutmadım, hep dua ettim. Ömrün ömrüme nasip olsun diye!

Sevdim. Çünkü bir tek ona sarılınca yuva gibi kokuyordu içim.

Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor. Özdemir Asaf

Bana kimse sen gibi baktı mı bilmem ama ben kimseye sana baktığım gibi bakmadım.

Aşk seven için sevinç, sevilen için gurur, sevip de ayrılan için ölüm demektir.

Kalbimi ve ruhumu vermemin bir yararı yok, sen zaten bunlara sahipsin. O yüzden sana bir ayna getirdim. Kendine bak beni hatırla.

Sadece sev istemiyorum. Kıskan sahiplen istiyorum. Senin olduğumu benim olduğumu belli et istiyorum. Hissetmek istiyorum.

Bazı aşklar okyanus gibidir. Görmesen de sonunun bir yerde bittiğini bilirsin, şimdi okyanuslar bile kıskanır sana olan sevgimi, görmesem de biliyorum sonunu sonsuza dek bitmeyecek.

Gittin. Ve solumda kaldın ve soluğumda ve sonumda.

Sesindeki huzuru kimse bilmesin. Kıskanırım.

Seni ben canımın içinde sakladım. Kalbimin ta derinliklerinde…

Sen beni sev, geri kalan her şeyi ben hallederim.

Kalbim; ki kendisine kefilim. Adınla uyandı bu sabah.

Ya kırdığın kalbi Allah seviyorsa? Bilemezsin. Bilseydin ödün kopardı, dokunamazdın.

Sen benim bakışına hasret kaldığım sesine özlemle bağlandığımsın. Özlemim hasretim bakmaya doyamadığımsın. Bahtıma doğanımsın. Olmazsa olmazımsın. Nefretim öfkem kinim sevincim umudum, düşüm, rüyam, hayalim ama en çok ağlatan, en çok kanatansın. Sen tarifi imkânsızımsın.

Ve diyeceğim ki; Aşk güzel şey. Vaktinde ve doğru insanla geldiği sürece…

Bazı duyguları yazamazsın. Anlatamazsın. Çünkü tefsiri ancak his ile mümkündür. Bu yüzden sadece yaşarsın.

Gel beraber alalım nefesimizi sevdiğim, sensiz boğazımdan geçmiyor.

Sen çiçek olup etrafa gülücükler saçmaya söz ver. Toprak olup seni başının üstünde taşıyan bulunur.

Evleniriz belki bir gün, belki çocuklarımız olur. Bana benzer şair olur, sana benzer şiir olur.

Sevmek çaydır sevilmek şeker biz çayı hep şekersiz içeriz.

Canımın içi, sen hangi şiirden kaçıp geldin yüreğimin orta yerine?

Konu ne zaman senden açılsa kapatmaya kıyamıyorum.

Herkesten kıskanacak kadar değil, herkesi kıskandıracak kadar sev.

Dediler ki: gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Dedim ki: gönle giren gözden ırak olsa ne olur.

Ötesi yok bu duanın benim ol. Benimle, aklınla, aşkınla bin yaşa.

Denize ilk kez giren çocuk masumiyetiyle seviyorum seni. Boğulacakmışım gibi.

Kapına geldim. Ve ben, ben olmaktan vazgeçtim. Sen yeter ki “kim o” de. Kim olmamı istiyorsan, o olmaya geldim.

Sevmek için yürek, sürdürmek için emek gerek.

Aşk, yer yerinden oynasa da yâri yürekteki yerinden oynatmamaktır.

Sen bile bilemezsin gülüşün ben de kaç bahar eder.

Sensiz bir gün daha akşam oldu. İçim el vermiyor. Biz buna “gün” demeyelim.

Kim istemez mutlu olmayı, ama mutsuzluğa da var mısın?

O kadar güzel gülüyor ki tamam diyorum bu kadar yaşadığım yeter.

Sizi hayallerinden vazgeçecek kadar seven bir kalp bulduysanız Allah’tan yeni bir ömür isteyin. Çünkü bir ömür yetmez onu sevmeye.

Seni bağrıma değil, bağrımı ve başımı ayağının altına bastım. Gözüm toprak olacak, ama gönlüm daima aşk kokacak.

O yokken “hayır sevmiyorum, unuttum” deyip, onu görünce elin ayağın birbirine dolanıyorsa; aşıksın işte.

O kadar güzelsin ki yüzüne bakamıyorum. Titriyor ellerim ellerini tutamıyorum. Öylesine bağlanmışım ki sensiz duramıyorum.

Gönlüme düştüğü günden beri o ateşi aşk bilirim. Lal olmuş dilime adını dolar. Beni sen, seni ben bilirim.

Elimdeki resmin yerine kendin olsaydın. Olsaydın da benim yine derdim olsaydın.

Sevgi insanın kalbinde tomurcuklanan nadide bir çiçektir. Mühim olan onu yara almadan yaşatabilmektir.

Sevebildiğin kadar sev, hayat kısa.

Seni bana veren rabbime şükürler. Yaşanan senli her anıma şükürler. Göz görüp gönlüm severse sevgim için seni gören gözlerime teşekkürler.

Eş olan, aşka eştir. “Eş” değer, nefesten ötedir. Ötemde özüm var, özüm nefesin ötesinden ötedir.

Bazen hiç ummadığınız birine âşık olabilirsiniz ama bu yaptığınız şeyi yanlış kılmaz. Herkes mutlu olmayı hak etmez mi?

Aşkın gözyaşları ıslatırken sevgilinin omzunu, neden bu kadar geç kaldığını sorar aşk meleği.

Ey yar! Seninle ölmeye geldim. Ateşsen yanmaya, yağmursan ıslanmaya, soğuksan donmaya geldim. Mevlâna

Sen yeter ki çocukluk yap. Gönlümde salıncağın hazır…

İnsana imtihan için özlemek yeter, bir şehri, bir sesi, bir nefesi. İmtihan için bir sen yeter…

Bir yürek anca bir yürek ile takas edilir, yüreğini almadığıma, yüreğimi vermem.

Aşk, sakızdan çıkan sözler kadar basit olmaya devam ettikçe, insanlar da onu çiğneyip tükürmeye devam edecekler.

Ben utangaç bir kalbi taşırım geceden. Ben sana âşık olduğumu, ölsem söyleyemem.

Bir dilek hakkım olsaydı, gittiğin her yer olabilmeyi dilerdim.

Halden ala halsizliğim sözden ala sessizliğim. Ben seninle olduktan sonra umurumda değil kimsesizliğim.

Seviyorsan git ısır bence, köpek gibi sevdiğini o da anlasın.

Aşk kaçmaktan çok kovalamak, görmekten çok özlemek, gitmekten çok beklemek, dokunmaktan çok düşünmektir.

Sen, hayalini kurup, sonunda bulduğum o hayallerimdeki adam değilsin. Sen karşıma çıkıp, bana aşkı hayal ettiren ilk sevgilisin.

Dünyadaki herkesin parmak izinin farklı olması, kimsenin sana benim gibi dokunamayacağının kanıtıdır…

Evvelimiz aşk, halimiz aşk, istikbalimiz aşk.

Ben sana kızsam, kendime küserim.

İkimizi bir kefene saralar, bir kabirde sır olalım sevdiğim.

Bir insan âşık olunca; kıskanır, bağırır, kısıtlar, hesap sorar, sahiplenir. Ama anlayana işte…

Manzarası sen ol gözlerimin, her baktığımda yeni mutluluklar göreyim.

Beni hep yanlış anladın zaten sen. Geleceğim ol demiştim sana. Gel ecelim ol değil.

Bana yüzünü dönme gece oluyor sanıyorum.

Ve sen ağlama. Gözlerin fazlasıyla güzel ağlamak için.

Görmeden seni isteyen gönlüm, görünce nasıl dayansın.

Senin gözbebeklerin var ya, kadın kadın gülen, insan insan bakan gözbebeklerin. Beni tutsa tutsa gözlerin tutar ayakta. Beni yıksa yıksa gözlerin yerle bir eder. Bir açarsın ki mutluyum. Bir kaparsın her şey elimden gitmiş.

Sen güldün. Ben bir yudum daha içtim çaydan. Yoksa nasıl açıklardım içimde ki bu sıcaklığı.

Açık çay içerdi hep, demli olunca bardağın diğer tarafından beni göremezmiş, öyle derdi.

Kadehime lacivert bir akşam çöküyor gülüm. Zehrini akıtarak çöküyor. Kartana çeviriyor her saniyeyi. Üşüyorum. Üşüdükçe seni daha çok özlüyorum.

Sımsıkı sarılalım, aramızdan rüzgâr bile geçmesin.

Bir insanın bir insana verebileceği en ölümsüz hediye, sevgidir.

Senin için yapraklarını kopardığım papatyalardan dün gece özür diledim. Haklısınız dedim. Ne sevdiği belli ne sevmediği…

Çok müsaitti gözlerin sevilmeye, azıcık bakayım derken içine düştüm…